Pangalawa siya sa aming magkakapatid. Bale siya ang sumuno sa akin. Kung tutuusin, siya ang mas naging kasabay kong lumaki. Nakasama kong maglaro at maglakad kung saan-saan. Noong uso pa ang bioman, siya si Yellow 4.
Hindi ko maaalala kung meron ba kaming pinag-awayang malaki ni Cybill noong bata pa kami. Ang alam ko lang, kung nag-aaway man kami, ang mga pinagmumulan lang eh yung mga maliliit na bagay. Mga bagay na ngayon eh pagtatawanan mo na lang.
Pero noong lumaki na kami, parang naging malaki ang rin ang mga ugat ng pagtatalo namin. May mga pagkakataon na ilang araw o buwna din kaming hindi nagpapansinan. Hindi ako maninisi kung sino ang may kasalanan. Sa lahat naman ata ng conflict eh meron palaging kasalanan ang bawat isa. Basta ang alam ko...mahal ko ang kapatid ko.
Hindi ko alam kung alam niya. Hindi kasi namin naging gawain sa pamilya ang maging vocal sa nararamdaman namin. Hindi diya normal na parte ng komunikasyon sa bahay. Yun ang dahilan kung bakit hindi ko matitiyak kung nalalaman niya kung gaano siya kahalaga sa akin. Kung nalalaman niya na sa bawat oras ng buhay ko, isa mga palaging naiisip at pinapanalangin ko eh sana ay sumaya siya; Sana matagpuan niya yung mga pangarap niya.
Nandito ako sa opisina pero siya ang iniisip ko. Aalis na kasi ngayon ng kapatid ko. Pupunta siyang Dubai para doon magbakasali. Baka doon niya matagpuan ang "peace of mind" na hindi niya matagpuan dito. Merong parte ng puso ko na ayaw pumayag, pero naisip ko din, kailangan niyang makita yung saya niya. Mukhang dito kasi eh hindi niya yun mahanap.
Masakit sa loob ko ang pag-alis ng kapatid ko. Sa totoo lang, meron pa kasi kaming hindi pagkakaunawaan bago siya umalis. Sa katunayan, ilagn buwan din kaming hindi nag-usap. Gusto ko nga sanang sumama sa airport kanina, pero kulang talaga ako sa lakas ng loob.
Noong araw na nagkatampuhan kami, meron siyang sulat sa akin. Hindi niya alam ito pero, araw-araw dala ko yung sulat niyang iyon. Lagi lang nasa wallet ko. Hindi ako materialistic na tao pero, isa iyon sa mga bagay na pinahahalagahan ko. "Prized possession" kumbaga.
Kinukulang ako sa salita ngayon. Hindi ko makumpleto ang gusto kong iparating. Masyadong nahaharangan ng maramaming bagay na naiisip ko ngayon.
Minsan aabutan mo ang sarili mo na naghahanap doon sa panahon na mas simple pa ang buhay. Hahanapin mo yung pagkakataon na wala pang kumplikadong desisyon na kailangang gawin at tanggapin. Higit sa lahat, hahanapin mo yung mga tao na nagpapasaya sa buhay mo sa paraang hindi kayang ipaliwanag...hindi kayang i-quantify. Nangyayari yung ngayon kasi...hinahanap ko si Cybill. Sana maging masaya siya palage.
Hindi ko maaalala kung meron ba kaming pinag-awayang malaki ni Cybill noong bata pa kami. Ang alam ko lang, kung nag-aaway man kami, ang mga pinagmumulan lang eh yung mga maliliit na bagay. Mga bagay na ngayon eh pagtatawanan mo na lang.
Pero noong lumaki na kami, parang naging malaki ang rin ang mga ugat ng pagtatalo namin. May mga pagkakataon na ilang araw o buwna din kaming hindi nagpapansinan. Hindi ako maninisi kung sino ang may kasalanan. Sa lahat naman ata ng conflict eh meron palaging kasalanan ang bawat isa. Basta ang alam ko...mahal ko ang kapatid ko.
Hindi ko alam kung alam niya. Hindi kasi namin naging gawain sa pamilya ang maging vocal sa nararamdaman namin. Hindi diya normal na parte ng komunikasyon sa bahay. Yun ang dahilan kung bakit hindi ko matitiyak kung nalalaman niya kung gaano siya kahalaga sa akin. Kung nalalaman niya na sa bawat oras ng buhay ko, isa mga palaging naiisip at pinapanalangin ko eh sana ay sumaya siya; Sana matagpuan niya yung mga pangarap niya.
Nandito ako sa opisina pero siya ang iniisip ko. Aalis na kasi ngayon ng kapatid ko. Pupunta siyang Dubai para doon magbakasali. Baka doon niya matagpuan ang "peace of mind" na hindi niya matagpuan dito. Merong parte ng puso ko na ayaw pumayag, pero naisip ko din, kailangan niyang makita yung saya niya. Mukhang dito kasi eh hindi niya yun mahanap.
Masakit sa loob ko ang pag-alis ng kapatid ko. Sa totoo lang, meron pa kasi kaming hindi pagkakaunawaan bago siya umalis. Sa katunayan, ilagn buwan din kaming hindi nag-usap. Gusto ko nga sanang sumama sa airport kanina, pero kulang talaga ako sa lakas ng loob.
Noong araw na nagkatampuhan kami, meron siyang sulat sa akin. Hindi niya alam ito pero, araw-araw dala ko yung sulat niyang iyon. Lagi lang nasa wallet ko. Hindi ako materialistic na tao pero, isa iyon sa mga bagay na pinahahalagahan ko. "Prized possession" kumbaga.
Kinukulang ako sa salita ngayon. Hindi ko makumpleto ang gusto kong iparating. Masyadong nahaharangan ng maramaming bagay na naiisip ko ngayon.
Minsan aabutan mo ang sarili mo na naghahanap doon sa panahon na mas simple pa ang buhay. Hahanapin mo yung pagkakataon na wala pang kumplikadong desisyon na kailangang gawin at tanggapin. Higit sa lahat, hahanapin mo yung mga tao na nagpapasaya sa buhay mo sa paraang hindi kayang ipaliwanag...hindi kayang i-quantify. Nangyayari yung ngayon kasi...hinahanap ko si Cybill. Sana maging masaya siya palage.
4 comments:
c pink five ako nuon. ung brother ko na aalis ppuntang jeddah was blue three... ang bilis ng panahon, ang daming pagbabago. ilan lang ang hindi nagbabago, ang kapatid ko sya at ang mahal ko sya na alam kong ganun din sya sa'kin.. mabilis man ang panahon, may mga darating pa rin namang mga oras para linawin ang nakaraan. ung tampuhan, unit-unti ring matatabunan ng mas mgandang pinagsamahan. wag k malungkot,malay mo ikaw p mgiging ninong ng magiging anak nya at sya rin kunin mong ninang ng magiging anak mo.may kapitid kana, may kumare kp. tapos ung mga anak nyo na magkalaro, hindi na cguro bioman, bk fantastic four na..."i am sorry" & "i love you" just letters to lessen our burden.
Naiyak naman ako, seguro napaka-buti mong kuya, sana naging kuya na lang kita. Kahanga-hanga ang samahan nyo lalo na ang pagmamahal mo sa kanya, sa palagay ko ang maging kuya ka niya eh isa na sa kaligayahan nya, dapat na niyang ikasaya kase mangilan-ngilan na lang ang kuyang tulad mo, napakapalad talaga nya. Sayang at nde mo naiparating sa kanya ang nasa loob mo, seguro kahit papano maiintindihan ka nya kase nga kuya ka nya. Sana nga maging masaya sya sa Dubai, makita nya sana run ang hinahanap nya (si Aga ba yun o si John Lloyd baka naman si Kristine?)
sa dubai?
sa dito?
claudski, yup dyan nga sa dubai. di ko lang lam kung san dyan... :)
Post a Comment