Walking is not Fun when you do it alone

Nakakabuwiset ang mga pangyayari dito sa makati. Sa di malamang kadahilanan eh bigkang naghigpit si Mayor Binay at ipinagbawala ng pagpasok ng mga colorum na sasakyan sa loob ng makati. Tama ba yun? Oo. Pero mali pa rin kasi pinahihirapan nila ko sa pagpasok.

Wala naman kasi akong masasakyang iba na diretsong makati galing sa kabundukan ng cavite kungdi ang mga colorum na yun eh. At katulad ko, maraming ganun din ang sitwasyon sa amin. Buti sana kung lagi akong may dalang sasakyan. Hindi nman. Kasi para kong bumubili ng kidney sa mahal ng bayad sa skyway. Kung hindi naman ako mag-skyway eh baka tumanda na ako sa byahe.

Ang nangyari tuloy eh sa may don bosco pa lane eh binababa na kame. At kailangan eh lakarin ko simula dun hanggang sa opisina. Sa layo ng nilalakad ko eh pede na kong sumali sa "alay lakad". Kaya pagdating ko tuloy sa opisina, although guapo pa rin nman ako, pagod na ko. Bukod sa pagod eh late pa. Where are you?! (San ka pa?!)

Knina eh sinubukan kong magkunwari na matalino. Sumakay ako ng dyip na Washington. Kako, kung mali man itong masasakyan ko na ito at iba pala ang byahe, at least eh makakapunta ako sa US. Pero sa kagandahan eh iba pala yung hihintuan nya. Nde dumaan sa opisina at lalong nde dumaan sa US. Ang kinalabasan tuloy eh mas malayo pa nilakad ko.

Ganda di ba?

Moral Lesson: Imbes na maghanap ng paraan kung paano nde na maglalakad, maghanap ng makakausap habang naglalakad. Kausapin ang katabi sa van at imbitahin na samahan ka sa paglalakad. Kung ayaw, sabihan ng masasakit na salita.

Gloria's Admission Speech

isa sa mga pinangako ko sa sarili ko eh hindi ako magsusulat ng blog tungkol dito sa Gloria-Garci scandal. wala naman din kasing mangyayari eh. sayang lang ang pag-type ko. pero, kagaya ng pangako ko na nde na ko kakain ng taba, kailangan ko itong baliin.

kagabi kasi eh umamin na nga si gloria na siya ang boses na nasa tapes. nag-sorry din siya ever. nkakayanig nga ang mga pangyayari eh. npilitan tuloy akong manood ng balita imbes na kumain na lang ng lucky me batchoy.

anyway, para sa akin eh napakabobo ng gumawa ng speech nya. kung sino man ang nagsulat nun, i'm sure na mas matino pa ang speech na lumabas kung salagubang* ang gumawa nun. napaka-importante nun kya dapat eh pinaghandaan sana. Kaso wala eh.

nde kasi dapat siya nag-sorry.

kaya naisip ko, tawagan ko kaya ang malakanyang? kasi pede din naman akong speech writer. i'm sure na hindi hamak na mas magaling naman ako kesa dun sa nagsulat ng speech nya. anyway, kung ako sana ang nasunod, eto ang speech na pinabasa ko sa kanya kagabi, to wit -

GLORIA'S ADMISSION SPEECH**

mga kababayan, whatz up? magandang gabi po sa inyo. nde na ko magpapakilala kasi namumukhaan nyo naman siguro ko.

anywayz, ako ay may sasabihin ngyon na kung tutuusin eh nde ko na kailangang sabihin dahil alam nyo na naman. pero dahil maraming naghihintay ng confirmation kung totoo nga, sige aaminin ko na - oo! pandak nga ako.

pero bukod dyan eh gusto ko ding sabihin na ako nga ang nasa tape. nde yung kasama si alex crisano ha. iba yun. yung tape na sinasabi ko he yung kumakalat ngayon at ginagawa pang ringtone.

oo mga kababayan, ako nga iyon. at ang masasabi ko lang eh - ano ngayon?

mga kababayan. wala naman tlaga kayong magagawa eh. lam ko na pagod na din kayo sa kakapunta sa edsa. at ang impeachment naman eh nde kahit kailan uusad dahil hawak ko ang senado at ang kongreso. so, mainis man kayo o anuman ang nararamdaman nyo, balewala yan.

tsaka isa pa - gusto nyo ba maging presidente si noli? obvious namn na nde dahil ang utak nun, kumbaga sa kotse, eh nde pa na-break in.

ang mabuti pa eh ituloy na lang ntin ang mga nasimulan ko ng pagbabago. at, nde naman sa panunumbat, narito ang sampu sa pinakamatitindi at pinakamataas na antas ng pangyayari na naganap dahil sa aking administrasyon:

1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.

ok. so aaminin ko nga na walang nangyaring maganda bukod sa pinalabas ang spiderman 2 under my administration, pero ano ngyon?

tsaka mga kababayan. nde ako nandaya sa eleksyon! napakalaking kasinungalingan nyan. ang totoo po eh si garci nga ang kausap ko nun. pero ito ay si gwen garci ng viva hot babes. tinanong ko lang siya kung magkano ang ginastos nya sa pagpapalaki ng boobs. at sinabi nya nga na 1 million. at sa lanao daw siya nag-paayos dahil may discount daw siya dun. inulit-ulit ko lng - 1 million? sigurado ba yan? at oo nman ang sagot nya. boses lalake lang siya nun dahil nga meron siyang sipon.

ngayon mga kababayan, sa harap ng diyos ng mga intsik, masasabi ko na walang mali dun! at dapat nyo ding tanggapin na walang mali dun. dahil kung ayaw nyo tanggapin at paniwalaan, lahat kayo eh kakasuhan ng DOJ ng sedition.

gayunpaman, bilang pangulo, lam ko na nagkamali ako sa pagtawag kay gwen garci. lapse in judgment iyon kasi nde ko dapat tino-tolerate ang pag-paparetoke ng katawan. pero sana ay maintindihan nyo na tao lang ako..nagkakamali.

kaya bilang pag-amin, ako ay magsasakripisyo para sa bayan. simula ngayon hanggang sa July 12 eh magbibigay ako sa malakanyang ng libreng spa sa ritz o kung san man nyo gusto. ito ay upang mabawasan namn ang inyong mga stress sa buhay. kami ng aking matabang asawa ay mamimigay din ng libreng tiket sa greenbelt para sa batman at sa monster-in-law. ipapalabas ko din ulit ang madagascar para sa mga nde pa nkakapanood.

mga kababayan, nagsasawa na ko sa kakabangggit ng mga kababayan kasi paulit-ulit na.

mga minamahal kong pilipino, alam kong mahihina ang inyong mga memorya. in fact, bawal na yata sa inyo ang mga beans at pork dahil baka lumala ang memory gap. alam ko na makakalimutan nyo din ang mga pangyayaring ito at ako ay patuloy na magiging pangulo ninyo. kahit sabihin ko sa inyo ngayon na mga letche kayo!, tiyak na makakalimutan nyo din.

ganyan kayo...mapagpatawad.***

isang magandang gabi sa lahat. maaari nyo na ngayong pagpatuloy ang panonood ng darna.

PGMA

*salagubang na kahit papano eh nakatapos.

**nde ito ang speech na sinasabi kapag pumasa ka sa admissions exam.

***o tanga?

Cid and Larry King Dead

The following are excerpts from my interview with CNN's Larry King. The interview was done late last night, while i was on my way to 7-11. Larry King has been itching to do this interview for quite sometime now. I've turned him down for approximately 3 million times already but he insisted. So, here goes....

Larry: Good Evening Cid!

Cid: Gago ka! Ginulat mo ko! Kala ko holdaper ka Larry!

Larry: What's that?

Cid: Ah! That is tagalog for "Good Evening too Larry!"

Larry: Okay. Thanks. So, how are you doing these past few days?

Cid: I am fine, isn't it? It's raining cats and dogs, aren't day?

Larry: errrr.....yes, it is. So Cid, is it true that you and Katie Holmes are having an affair behind Tom Cruise's back?

Cid: Well Larry, that is what we call tsismis here in the Philippines. That is pure gossip. They are just trying to destroy my good relationship with Tom. Larry, Tom is like a brother to me. And he feels the same way about me too. We are like twins. So, I will never have an affair with Katie. That's just too absurd to warrant belief.

Larry: Okay. But can you explain why you and Katie were seen having dinner?

Cid: Come on Larry?! A dinner is as normal as lunch and breakfast. There is nothing wrong with that. If we do not have dinner, breakfast and lunch, in about 20 days we are dead.

Larry: Good answer. What is your opinion about the so-called Garci tapes?

Cid: My opinion is this - I have none.

Larry: Don't you care about the current political turmoil?

Cid: Frankly my dear, I dont give a damn.

Larry: Why?

Cid: Becasue I have an in-grown in my toenail. And it hurts. For me, finding a way to remove it is more important than all three branches of government combined.

Larry: What is an in-grown?

Cid: You're too clean to understand.

Larry: I see. By the way, pede ba na mag-tagalog? Nahihirapan na kasi ako eh.

Cid: Kita mo! Eh di bumigay ka rin. Kala mo hindi ako magaling sa english? Sige, tagalog na lang. Nakakaawa ka eh.

Larry: Salamat Cid. Naghihingalo na ko kanina eh. Tanong ko nga pala, marami ang naiintriga kung meron ka daw bang lovelife ngayon. Meron ba?

Cid: Wala eh. Love interest meron. (kindat)

Larry: Sino yun?

Cid: Hindi ko pede sabihin. Delicates eh (delikado).

Larry: Bakit naman? Siguro lalake yan.

Cid: Gaga! Siyempre miyembro ng opposite sex.

Larry: What are your chances?

Cid: Pretty good. Last time eh we had dinner. Mukhang ok naman. Habang nakatitig ako sa kanya eh parang nangungusap ang mga mata nya sa akin. Parang may sinasabi.

Larry: Ano yung sinasabi ng mata nya sa tingin mo?

Cid: I'm not sure ha. Pero parang ang basa ko sa sinsabi ng kanyang mata eh- "CID, IBALING."

Larry: Hahaha! Hindi mo pa ba yun gets? Negative ka Cid! Ibig sabihin nun eh ibaling mo nalang sa iba! HAHAHAHA!

Cid: Ah ganun ba? (Throws a roundhouse kick)

Larry: Arekup! Sige na nga, ibang tanong na lang. May mga kumakalat na balita na mataba ka daw. Totoo ba yun?

Cid: YAAAHHH!!! (Executes a judo throw). May tanong pa ba?

Larry: zzzz....zzzzzz..zzzzz

Things that I miss the most

Anlakas ng ulan kagabi. buti na lang at nakisabay ako kay gem kaya matiwasay akong nakauwi sa bahay. Kungdi eh malamang hanggang ngayon stranded pa din ako sa makati.

Anyway, habang nasa biyahe ako eh may mga nakita kong mga bata na naglalaro sa baha. Napapangiti ako mag-isa kasi naalala ko dati na naglalaro din ako sa baha. Nung bata ako eh favorite naimng magpipinsan pag umuulan kasi iniikot namin ang buong velasquez para maghanap ng mga baha na lagpas tao*. Kaya pag-uwi namin eh puro palo inaabot namin kasi amoy imburnal n kami. Pero kahit amoy imburnal, at may mga pasa ng palo, eh napakasaya pa din namin. Nde katulad ngayon, nde nga ako amoy imburnal**, at nde na din ako pinapalo, pero wala akong maisip na sitwasyon ngayon kung san kagaya ng saya ko sa paliligo sa baha yung nararamdaman ko.

Naisip ko na napakarami palang bagay nung kabataan ko na hindi ko na nararanasan ngayon. Hindi ko alam kung dahil yun sa kapag nadadagdagan na ng taon ang buhay mo eh may mga limitasyon na binibigay ang mundo. Tsaka pag umikot ang mndo, ayaw man natin o gusto eh may mga bagay yata talaga na hindi sasabay sa ikot, may mga bagay na maiiwan.

Kaya ngayon, ang gagawin ko eh ililista ko kung ano yung mga bagay at gawain na nde ko na nararanasanan ngayon. Hoping na one of these days eh magawa ko ulit.

1. Paliligo sa ulan at pag-swimming sa baha.

2. Pagkain ng pom-poms.***

3. Panonood ng shaider, bioman, voltron (ung mga lion).

4. Paghingi ng piso kay tatay siso tsaka kay mama.

5. Pagsakay sa ferris wheel sa perya.

6. Pagkain ng tinapay na hugis isda tsaka ice candy.

7. Pag-bike ng isang buong araw.

8. Maligaw dahil sa kaka-bike.

9. Paglalaro ng family computer.

10. Paglalaro ng patintero tsaka taguan kapag bilog ang buwan.

11. Pangungupit para lng makabili ng chichirya na merong makukuhang parte ng laruan sa loob - na pede buuin.

12. Yung nagkukunwari akong tulog pag tanghali kasi nde ako palalabasin sa hapon para maglaro kapag nalaman na gising ako. (Nakakhalata si papa kapag nagkukunwari lang ako kasi gumagalaw daw ung mata ko).

13. Pagsabit sa dyip. (Malaking bagay yung pagsabit sa dyip nun. Kasi kapag bata pa eh nde pasasabitin. Kaya kapag pinasabit eh feeling matanda na ko.Ngayon matanda na talaga ako. Yan kasi!)

14. Pangungulekta ng tunaw na kandila sa sementeryo kapag mahal na araw.

15. Pagpapalit ng bote para sa chiz curls.

16. Kuwentuhan sa itaas ng bubong nila tatay siso kasama si yoyoy at aldwin.

17. Pag-tripan ang doorbell ng kapitbahay. (Pipindutin ang doorbell tapos tatakbo ng mabilis.

18. Kawalan ng interes sa babae. (Hindi pa ko nagkakaron ng crush o love ineterest nung bata pa ako. Sa tingin ko eh yung ang pangunahing dahilan kung bakit masaya at napakatiwasay ng buhay ko nuon.)

19. Samahan si Yoyoy na pakainin ang kanyang mga kalapati na isang araw eh natagpuan namin na puro ulo na lang na g natira dahil napasok ng daga.

20. Pagtawa dahil sa mga walang kasing babaw na dahilan.

*Since bata pa lang kami non, ang lagpas tao siguro namin nuon eh ga-tuhod ko na lang ngayon.

**Minsan na lang.

***Isang sikat na chiz curls nung panahon ko.

To: Eternal Post Office

Yoyoy,

Papasok ako kanina sa trabaho eh. Nasa bandang Madrigal Avenue na ko sa may Alabang ng wlang ka-abog abog eh bigla kang pumasok sa isip ko. Ewan ko kung bakit ha. Basta parang merong parte ng puso ko na nag-paalala sa akin na meron pala kong isang tao na sobrang hinahanap. Mabuti na lang kamo eh napigilan ko ang sarili ko. Kung nagkataon eh naiyak pa ko ng wala sa oras.

Kumusta ka na ba? Malamig ba dyan? May bagyo din ba dyan sa langit? Umiinom ka pa rin ba? Lam mo minsan natatawa ako pag naiisip ko na siguro eh nilalasing mo ang mga anghel dyan kaya nagkakagulo dito sa lupa. Akalain mo, pano magiging mabuting guardian angel ang mga anghel dyan kung puro may mga hangover.

Hindi ko pa rin makalimutan kung paanong umalis ka dito ng hindi man lang nagpapaalam ng maayos. Lam mo gumuho talaga ang mundo ko nuon. Natatakot nga sila papa nuon eh. Kasi akala daw nila eh bibigay na ang utak ko. Ang hindi nila alam eh matagal ng bumigay ito; at wala na tlagang wla ng ibibigay pa.

Nagtataka ako nuon Yoy kung bakit umiikot pa rin ang mundo kahit sa tingin ko eh dapat ng huminto. Hinid ko matanggap na meron pa ding masasayang tao na ngumingiti kahit wala ka na. Kasi para sa akin nuon eh parang natuyo yung dagat. Ewan ko kung narinig mo yung sinabi ko sa eulogy ko para sayo ha, pero totoo yun...nung nawala ka eh nawala ang kalahati ng katawan ko. At nabubuhay ako na alam na kalahati na lang ako ngayon.

Pero lam mo kung san ako kumuha ng lakas? Bukod sa pamilya ko, sayo tlaga. Napakalaki kasi ng tiwala mo sa kin. Sobra-sobra na hindi ko na deserve. First year pa lang ako nuon sa law eh attorney na ang tawag mo sa akin. Hindi ko makakalimutan kung paano mo ko pinagmamalaki sa mga kakilala mo nuon. Hanggang ngayon siguro, walang magmamahal sa aking kung pano mo ko minahal. Nakita mo kung sino ako eh. At minahal mo yun. Lam mo, ang isa sa nakakasakit ng loob ko ngayon eh andami kong kasama sa buhay na hindi ako nakikilala ng kung paano mo ko nakilala.

Madalas kitang mapanaginipan. Tuwang-tuwa ako pag ganoon. Kahit malungkot ako pag-gising kasi alam kong wla ka na, sobrang sarap ng pakiramdam ko na nakasama kita sa panginip. Kasi totoo lang, nakakasawa na din minsang isipin na puro sa alaala na alng kita nakikita. At least sa panaginip parang totoo kitang nakakusap at nahahawakan.

Lam mo sa tooto lang Yoy, sa tingin ko, sa ating dalawa eh ikaw yung mas matalino. Kahit ano sabihin nila, para sa akin eh ikaw yung mas magaling. Hindi naman kasi nasusukat sa galing sa eskuwelahan yung pagiging matalino ng isang tao eh. Palagay ko eh nasusukat iyon sa kung paano ka humarap sa buhay at kung paano ka makisalamuha sa tao At pagdating sa bagay na yun eh hindi kita mahihigitan..kahit kailan.

Sayang tlaga Yoy. Anadami pa nating alaala na dapat gagawin eh. Di ba usapan natin nuon minsan na pag tayo na ang may anak eh babawi tayo sa anak natin? Sabi mo eh tayo naman ang iinom tapos ang mga anak natin ang uutusan natin na bumili ng red horse? Ngayon hindi na tlaga yun matutupad. Mukhang tatanda na tlaga ako na wala ka. At masakit man isipin yun eh mukahng yung na ang katotohanan na naka-abang sa akin.

Madalas kong iniisip - kung ako kaya ang nawala, ano kaya ang ginagawa mo? Sigurado na depress ka din malamang. Sa tingin ko, hanggang nyon eh umiinom ka pa. Pero sa bagay, kahit naman hindi ka depressed eh umiinom ka.

Meron akong theory eh. Hango dun sa theory ng multiple universe. Sabi nun eh madami daw ganitong mundo sa iba't ibang universe. Ibig sabihin eh merong mga mundo pala na nandun ka pa, na kumpleto pa. Ibig sabihin eh may mga mundo pa na nkakarinig ng tawa mo; na nakakatikim ng mga masasarap mong luto; na nakakakita kung gaano ka kalakas kumain. msayang masaya ang mundo na yun Yoy. higit na masaya kesa dito.

magkikita din tayo lam ko. Nde ko lam kung kelan pero lam kong isang parte ng oras eh magkikita din tayo. Pag nagyare yun, wala munang inuman dahil baka may jetlag pa ko.

phen

p.s. mas matanda na ako sayo ngayon kaya kailang eh tawagin mo akong kuya.

Why it does not pay to be early (sometimes)?

May hearing (nde yung pandinig dahil meron na talaga ko nun) ako kanina which was supposed to start at 8:30 am. Dhil pinangako ko sa sarili ko na hindi ako male-late sa mga ganun bagay, 7 am p lng eh nandun na ko sa city hall. In fact, nauna pa ako sa mga fixers dun. Una kong ginawa eh hinanap ko yung branch kung san naka-assign yung hinhwakan ko (na kendi). Palibhasa eh bagito (pero guapo) pa lang ako, nagkamali ako ng pinuntahan. Wala pala sa city hall yung branch na pupunthan ko. nsa kabilang panig pla ng mundo.

Anyway, nung matuklasan ko nga na tanga ako, pinuntahan ko na yung kabilang panig ng mundo. Mga 7:30 ako nandun. So meron pa kong isang oras kung tutuusin para maghintay. Sa loob ng isang oras na yun kako, may panahon ako para makapag-review, mag-solitaire, at mangarap. Pero bago ko magawa ang isa sa mga yan, may nagawa na kong iba...umihe.

At ito tlga ang kagandahan...10 am n dumating ang judge. Mantakin mo na sabihan pa ko na wag daw mag-file ng motion ng naka-set ng 8:30 dahil sa parañaque pa daw cia nakatira. Gusto ko nga sana siyang buhusan ng kumukulong langis kaso baka ma-contempt ako eh.

Kagandahan talga.

Kaya minsan tlaga ayaw ko maging maaga eh. Lalo na kung hindi ko sigurado yung mga kausap ko. Palibhasa eh laki ako sa london kaya sanay ako na laging maaga.

Antgal ko naghihintay kanina. Sa sobrang bore ko nung una eh nakuha kong bilangin kung ilan ang burda ng barong ko. Natuklasan ko din na kumpleto pa pala daliri ko sa paa. Saka ngayon ko lang napansin na wala pala akong abs. Later on, may kakuwentuhan ako na empleyado dun. Andami nyang cnabi tungkol sa buhay nya. Kesyo sumggler daw cia dati, inambush na daw cia, etch. Na-appreciate ko naman kaso parang nde na kapanipaniwala yung iba. Hinihintay ko na nga lang na sabihin nya na dati siyang hari ng England, tpos mag-walk out na ko.

Grabe. Dami nasayang na oras kanina sa pghihintay. Ako pa namn yung taong masyado magpahalaga sa oras. Yung hinintay ko, pede ko na sanang ipanood ng batman starts..este...begins.

Moral Lesson: Wag masyado maaga. Kung magiging maaga, magdala ng coloring book, o di kaya ay jigsaw puzzle na ciang magiging libangan. Kung magdadala ng coloring book, wag kalimutan magdala ng crayons.

100 Things About Me

1. I was born in Tondo.
2. I used to be 22 years old.
3. Now, I’m 25 but still afraid to admit it.
4. I am a psychology major…
5. …who was supposed to take up nursing.
6. …who ended up becoming a lawyer.
7. I am currently single.
8. But I’m hoping I will not be for the rest of my existence.
9. I play the guitar (though not as often as I used to).
10. I sing (though others persuade me not to).
11. My friends say that I have a good sense of humor.
12. I have a good sense of humor.
13. I can drive.
14. I’ve survived several vehicular accidents that are of my own doing.
15. I am a great fan of the Beatles.
16. I used to be a great fan of the Eraserheads.
17. I have a band.
18. But I don’t see fame stepping into our music careers.
19. I think that the current roster of politicians in this country proves that in politics stupidity is not a handicap.
20. I believe that there is still some hope left for the Philippines.
21. But that hope is fading fast.
22. I love to eat…
23. and eat…
24. and eat.
25. I used to drink a lot.
26. I used to smoke.
27. I tried marijuana once.
28. I hope my father doesn’t read this.
29. I love my family.
30. I think my family is composed of the noisiest bunch of living things that ever existed together in one house.
31. I am fascinated with world history.
32. But I’m not good in remembering dates.
33. My respect for my father is as enormous as Godzilla.
34. My mother has the patience of Job
35. My sisters are the three most precious gems in my life.
36. My Uncle helped me in all the stages of my life.
37. I have friends that I will never exchange for anything in the world.
38. I have friends that I will exchange for anything in the world.
39. I think that children are the best representatives of humanity.
40. And that adults should realize that.
41. I love children.
42. But not in the pedophile sense.
43. Chicken is my favorite ulam.
44. Rice is my favorite rice.
45. I don’t think that I’ll become president of the Philippines.
46. And I think that that is the only remaining good news for this country.
47. I am fascinated with the complexity of the law.
48. I wish I was studious.
49. I love to go out-of-town.
50. I love nature.
51. I have been brokenhearted more than once.
52. I broke someone’s heart.
53. And I don’t think I’ll be able to forgive myself for that.
54. I’ve realized that it’s better to be at the receiving end of pain.
55. I have known love.
56. And I hope to heavens that love has known me.
57. I want to have my own law firm someday.
58. I am still in a quandary as to whether I should sit for the bar in California.
59. I think that 5 years away from home is too long.
60. I am a gadget freak.
61. I am passionate about helping children who are abused, neglected, and unwanted.
62. I do not understand anything about women.
63. And I don’t think they understand anything about me.
64. I am in-love.
65. But I just don’t have the guts to admit it.
66. Then again, I am starting to show it.
67. I just don’t know if she notices it.
68. I believe in the death penalty.
69. I have a brown belt in judo.
70. I don’t think that being able to beat-up somebody makes you more of a man.
71. I’m a sissy when it comes to dealing with girls.
72. Sometimes I wish I had an English accent.
73. I believe in God.
74. I am passionate about my love for Christ (in my own eccentric way).
75. I cannot type with my eyes closed.
76. I used to be the class president when I was still in grade school.
77. I think I was the first president to be impeached by his constituents.
78. My favorite subjects in law are - criminal law, civil law (except succession) and commercial law.
79. Now, I’m beginning to like taxation and remedial law.
80. I absolutely, definitely, and eternally hate math. I think it ought to be banned from schools.
81. I think that being true to oneself is as important as being true to others.
82. People think that I forgive too easily.
83. And I don’t see anything wrong with that.
84. People, who think that they are stupid, probably are.
85. Not an ounce of reality exists in reality TV.
86. I like dogs.
87. I cannot stand cockroaches.
88. I wish I was a smooth talker.
89. People who think that I’m too eccentric are probably too normal.
90. I don’t think that GMA is a good president.
91. I think that Ninoy was a true hero.
92. I have a wild and yet steady imagination.
93. I cannot play the piano though I wish I could.
94. I’ve written letters that I cannot send.
95. I write poems and songs.
96. I want to learn a new language (Spanish preferably).
97. I might take up a degree in accounting.
98. Eventually, I want to get married.
99. For me, life is essentially a journey of choices.
100. And that this life has been wonderfully chosen (well so far).

Nawala

Maganda ang title ng post na ito. Simple lang at walang masyado magagarang salita. Kumbaga sa palabok eh ung pinaka-noodles lang at walang masyadong chicharon.

Isa sa pinakasimbolo ng katangahan ko eh yung nangyari sa akin kagabi. Gusto ko sanang habaan ang paliwanag pero sisimplehan ko na lang...nawala ang aking 20 gig na mp3 player.

Kung hindi ba naman ako sandamakmak na tanga, pagbaba ko sa FX eh nde ko napansin na headphone na lang pla ang dala ko at hindi na nakalagay duon ang aking pinakaiibig (bukod kay *secret*) na player.

Ito na siguro ang masasabi kong rurok ng kabobohan ko. Sa sobrang bobo na nararamdaman ko ngayon, qualified na ko na maging senador. Kulang na lang eh maging artista.

Sayang din yun kasi yun ang pinakaunang purchase ko na nagmula sa aking kakarampot at panghampaslupang hasyenderong sahod. At take note na tinago ko pa yun sa paningin ng aking ina para lang wag nya malaman na bumili ako ng ganoon kamahal.

Pero ang nakaraan ay nakaraan na. At ang mabilis ay mabilis (fast is fast).

Kung paanong wla ng pag-asang tumalino si Sen. Jinggoy eh ganun din naman na wla ng pag-asa na mabalik pa ang aking player. Tuluyan na lamang siyang magiging bahagi ng aking nakaraan. Sa tuwing maaalala ko siya a may mga patak ng luha na mamumutawi sa aking mga mata.

Kung sino man ang nakapulot nuon. Maiintidihan ko kung bakit wla ka ng intensyon na ibalik yan. Finder's Keepers eh. (Sa tagalog eh MAGNANAKAW KA!) Pero wag kang mag-alala, ipagdarasal ko na sana ay maging matiwasay at masaya ang iyong buhay kahit na ikaw ay meron ng ketong at galis sa loob ng ilong.

Paalam CREATIVE. Sabi nga ng latest na kanta ng father and son - mamimiss kita.

LOST

I am standing in the corner of nowhere
Trying to find the way back to who I am
I have been lost for as long as I can remember
Now I do not know exactly where I used to stand
Should I go where this lost path would lead me?
Or stay here and wait for someone to pass by.
Is there something beyond here for me to see?
Can I walk out of here, or do I need to fly?

The OPEN Love Letter

To Whom This Will Forever Be Concerned:

I really don’t know why I am writing this letter. In the first place, I do not have any intention of giving this to you. Because chances are, if I do, that would probably be the last time that you’ll talk to me. I have been a risk taker all my life but this is the one risk that I am not willing to take. I can risk losing everything that there is in my life right now, but I cannot afford to risk losing you.

In the second place, this is a useless effort. Useless in the sense that whatever it is that I will say here would remain here. And this computer would be the sole witness and repository of my emotions. Some might find the fact of my confiding my emotions to a computer amusing, if not stupid. But this is the only sure way that my secret would remain as such. I think that it would be safe for me to assume that computers do not gossip with one another. And that the only reader of this blog is the one who writes it.

Finally, I am not that good with words. I always find it difficult to express myself in a manner that others would understand. And for something as important as this, I am afraid that words would tend to limit, if not totally obfuscate, what is inside my heart. But still, here I am, pouring out my emotions in front of a borrowed laptop, and trying to convince myself that I should continue writing (or typing for that matter).

There is an unwritten rule that governs the conduct of friends. This rule has been in existence for as long as I can remember. Although I once thought that it was a sound and practical rule, I am now violating it and at the same time questioning its reasonableness. The rule goes like this – “You should not fall in love with your friend!” The wordings used imply that it is mandatory. That it should never be violated. If a violation of this rule were criminal in nature, I would be in death row. Because the fact is…I have fallen for you.

I have fallen for you my friend. I have tried so hard to make this feeling go away but all my efforts proved to be futile. Because the more I tried to convince myself why I should not fall for you, the more I saw the reasons why it is impossible not to. Of all the tricks that love has played on me, this is the one trick that I cannot possibly outsmart.

I see you. I know that everybody does but something inside this searching soul tells me that you are more than what I see. I glance at you and I could see Love as if it were something living. I wish I could explain further. But I can’t. This fallible human mind is a slave to the powerful voice of my human heart. The latter is screaming for you – if only you could hear it.
Like a dream which reveals itself temporarily during the night, leaving one guessing the next morning, you mystify me. How you have managed to dwell into my heart is one of the biggest questions that, unfortunately for me, would remain unanswered.

I wonder how you manage to float effortlessly amidst the crowd. A glimpse of you has this effect of making everybody else disappear. I can’t help but stare at you in the same manner that I stare at heavenly bodies – always in awe. I am being led to believe that God must have been in a terribly good mood while He was creating you. You are, for lack of a better term, divinely beautiful.

I think that God made your eyes for a purpose other than to provide you with sight. Something tells me that your eyes were made to shine like that because God wanted us to have a continuous glimpse of His stars; so that the day need not necessarily be starless. From the day I met you, whenever I want to be reminded of your eyes, I simply stare at the brightest star that I can see. And when I miss the sight of that star, I turn and look in your eyes.

Your smile is no less than an art. If it were as tangible as a painting, your smile would be a priceless masterpiece. You cannot imagine just how much joy it brings to me. It is something that I carry with me and is always a part of my thoughts. In that way, whenever I feel down, happiness is merely one thought away.

I have so many things to say. If only I could find the right words. I have felt loves' manifestation before but not like this. If ever human love has its peak, perhaps this is it. At least in my case, I cannot imagine anything far stronger. At times, I am even of the belief that this is a new specie of affect.

If only I could tell you….

If only I had the courage to approach you one day and tell you point blank just how much you mean to me. How your mere existence has changed how I see life and love. How the memory of your face is as inseparable to me as air is to life. How you rekindled those feelings that has hibernated inside me for so long. You made me realize that love was more than just an abstract concept invented by hopeless romantics. That it is as alive as you and me. That its existence is part and parcel of life itself. Without which the latter would fail to reach its full potentiality. You have made me realize so many things. For that, I will forever be in debt.

Despite my feelings, I know my limitations. A whale cannot swim beyond the ocean. In the same manner that a turtle can never outran a cheetah. Life was designed in such a way that certain limits have purposely been set. Not so much as to belittle our individual capacities, but to make us appreciate and realize our boundaries. By loving you, I am a whale trying to swim beyond the ocean; a turtle trying to outrun a cheetah. One cannot say that he has reached maturity unless he can intelligently differentiate the possible from the impossible.

“A man’s reach must exceed his grasp. For what’s a heaven for?” This is what Shakespeare said. But I think that this is only true in the realm of literature. Flowery words cannot be a substitute for what is true. No matter how much I try, I know that you and I will remain only as friends. To quote another friend – “Heavenly things are meant for heavenly bodies.”

I hope you find your happiness. I hope you will find the right person for you. I am saying this with outmost sincerity. You deserve nothing less than the best in life and the best in love. You are such a wonderful person. Perhaps God led me to you so that I may learn that love is not love if it expects something in return…and perhaps that is what love really is all about.

Cidie

Masaya ako..bakit ba?

Hindi na dapat pag-aksayahan pa ng panahon ang pagbabasa ng dyaryo eh. Minsan eh prang re-print na lang kasi ang binabasa kjo. Puo na lang patayan, jueteng, iskandalo sa gobyerno, pabagsak na ekonomiya, at kung ano ano pang ka-ek-ekan. Pag nagbabasa ako ng dyaryo, at pag tamang emphatize ako, sumasama lang loob ko.

And may kasalanan nito eh ang publisher ng funny komiks. Nasaan na nga ba sila NikNok at ang mga miyembro ng planet of d eyps? kung meron pa ding funny komiks ngyon, nde ko pag-aaksayahn ng panahon ang pagbabasa ng dyaryo.

In fairness, kahti ano siguro ang dumating na balita sa kin, masaya ako. Masaya ako as in!

Bakit? Sa hindi malamang kadahilanan kasi eh meron akong mga nagawa lately na nde ko nagagawa sa totoong buhay. At ang sarap pala ng pakiramdam pag ganun. Matagal-tagal na din kasi akong nakakulong eh.

HAAAYY!!! Sarap sana mag-elaborate, kaso delicates (delikado). Baka may makabasa at biglang maputol ang saglit na kaligayahn ko.

In any case, malakas loob ko ngayon. Suong lang. Lusob lang na parang si Lapu-Lapu (nde yung isda). Wlang masama kung mapahiya. Bakit ba?!! Lahat naman ng tao eh nadapa na. So, may karapatan din ako.

Masaya tlaga ko!