Talambuhay ng isang munggo

Isa akong naghihingalong blogger.

Hindi ko mawari kung bakit parang ang hirap magsulat ngayon. Para bang wala akong makitang bagong topic na pede ko i-post. Paulit-ulit na lang ata ang nakikita ko sa mundo. Sa dinami-dami ng pede kong isulat, wala akong maisip. Tama ata na minsan eh meron talagang "creative drought".

Yung ang nangyayari sa akin ngayon. Kung dati, isa akong "feeling" manunulat, ngayon ay isa na lamang akong munggo. Wala pa kong nakikitang munggo na nakakapagsulat ng maayos.

Hindi ko pede idahilan na wala akong oras. Ang dami-dami kong oras eh. Sino bang tao ang walang oras? Lahat naman meron. Nakakalat lang yan eh. Pero kahit nakakalat, hindi ko alam kung paano gamitin. Kasi nga, isa kong munggo. At wala akong nakikitang munggo na may relo at daily planner.

Mahirap maging munggo.

Walang sense ito sa nakakabasa. At sa tingin ko, yung ang isa sa problema ko. Tinatangka kong bigyan ng sense ang lahat. Pero hindi naman pede iyon. 98% ng mundo ay walang sense. Yun ang madaling makita, kaya madaling maisulat.

Aha!!!

Kaya pala madaling magsulat dati. Kasi 98% and pede kong gawing topic. Hindi katulad ngayon na 2% na lang ang naiisip ko isulat. Babaguhin ko iyon.

Magsusulat ako. Magsusulat ako ng magsusulat. Masaya akong nagsusulat dati. Kaya dapat lang na maging masaya ulit akong magsusulat ngayon.

Hindi kailangang maging maganda isusulat ko. Hindi kailangan nakakatawa palagi. Ang kailangan eh magsulat ako. Ako ang kauna-unahang munggo na may sinusulat araw-araw...