Ulan

Ano ba ang meron sa ulan? Kagaya ng karamihan, isa ako sa mga nakakaramdam ng kakaiba tuwing papatak ang ulan. Hindi isyu kung gaano kalakas ang ulan. Kahit ambon lang, parang may kakaibang damdamin ang dinadala ng bawat patak ng tubig na galing sa langit.

Elementary pa lang ako, medyo naiintindihan ko na kung paano nagkakaroon ng ulan. Yung water cycle na yan eh ilang ulit naming pinag-usapan ng titser ko. Kaya hanggang ngayon, medyo may ideya pa ako sa mga terms na tulad ng evaporation at condensation. Pero wala akong naalalang diskusyon, kung saan tinalakay namin kung paanong, paminsan-minsan, nagdadala ng kalungkutan ang ulan. Hindi naman kasi ata iyon parte ng water cycle.

Ang lakas ng ulan ngayon dito. Parang yung ulan noong isang araw. Akala mo eh wala ng katapusan; akala mo eh merong nabutas na ulap kay tuloy-tuloy ang pagbagsak ng tubig. Dati-rati, walng papantay sa tuwa ko kapag umuulan. Pero ngayon, merong hindi maipaliwang na dalang lungkot ang bawat patak. Kahit kaya kong maipaliwanag kung saan nangagaling ang ulan, hindi ko yata maiplaiwang ngayon kung saan nanggagaling ang lungkot.

Gusto kong lumabas para maligo. Kaso gabi na. Masyado ng madilim para magtampisaw. Kaya, mangiti man ako habang nagpapakabasa, hindi ko rin makikita. Sa ngayon, hindi ko pa nalalaman kung ano ang silbi ng mga tawa na, kahit galing sa akin, hindi ko makita.