Habang umiinom ng kape at naghihintay....

Hindi na ako iinom kahit kailan.

Yan ang pangungusap na ilang libong beses ko nang binitawan. Pero hanggang ngayon eh wala pa ding kuwenta ang koleksiyon ng salitang iyan. Dahil hanggang ngayon eh umiinom pa din ako. Pero dahil sa nangyari sa akin kahapon, kailangan ko na talagang ipangako sa sarili ko na itigil na ang masamang bisyong iyan.

Noong Tuesday ng gabi eh nasa Bulacan ako. Wala naman akong balak uminom. Pero gusto kong linawin na hindi totoo yung huli kong sinabi. May balak talaga kami uminom. Hindi ko nga lang binalak na malugmok at mabangenge ng ganun. Nakasampu kasi kaming bucket ng blue ice. At ang maganda pa dito, tatlo lang kaming umiinom. Awa ng Diyos, nawalan tuloy ako ng malay.

Sa totoo lang, hindi ko ugaling manisi. Hindi ko ugali na ipasa sa iba yung kasalanan ko. Pero sa pagkakataong ito, kailangan kong sabihin na hindi ako ang may kasalanan sa sobrang pagkalasing ko noong gabing iyon. Ang may kasalanan sa nangyari ay walang iba kundi ang letcheg pritong itik na iyan! Ang sarap kasi niyang pulutan kaya hindi ko na namamalayan na nakakarami na kami. Huli na nang mamalayan ko na wala na pala akong malay. At kung hindi dahil sa itik na iyon eh hindi ganoon ang mangyayari.

Anyway, hindi doon nagtatapos ang istorya.

Dahil nga sa sobrang kalasingan, hindi ako nakauwi ng Cavite. Sa Tondo ako nakatulog. Ang problema, may hearing ako kinabukasan ng 8:30am sa Cavite. Nagising ako bandang 8am na kaya, halos liparin ko ang Cavite, ng hindi naliligo. At ang mas malala p, wala akong barong. Sa halip, ang suot ko ay isang itim na t-shirt kung saan naka-print ang salitang BAGNET AND PINAKBET FROM VIGAN. Kahit apat na taon pa lang akong abogado, medyo alam ko naman na hindi katanggap-tanggap ang ganoong attire. Unless na lang siguro official endorser ako ng mga produktong iyon.

Habang nagmamaneho ako papuntang Cavite, nag=iisip na ako kung ano ang idadahilan ko sa judge. Ang ilan sa mga naisip kong dahilan ay ang mga sumusunod:

(a) Judge, nasunugan po ako. Wala po akong naligtas na gamit kundi ito lamang suot ko ngayon. Incidentally you Honor, kasamang natupok sa bahay ang alaga kong aso. (Sabay dapa, iyak ng sobrang lakas, at mag-tantrums na parang bata)

(b) Your Honor, I was raped on my way here. They took away my barong. Luckily, they left me this shirt. I have reason to believe now that my rapists were Ilocanos.

(c) Judge, gusto niyo bagnet?

Pagdating ko sa korte, siyempre tinawag na yung mga kaso. Nung tawagon na yung kaso ko, siyempre tayo ako. Bago pa ako magsalita para mag-enter ng apperance, sabi sa akin ng judge - "Where's your lawyer?"

(Itutuloy dahil nandiyan na ka-meeting ko)

2:15 am

Ngayon na lang ulit ako nagtrabaho nang ganitong oras. Antok na antok na ako pero kailangan ko pa ding magsulat. At sawang-sawa na ako magsulat sa totoo lang. Kaya minabuti ko na lang na sumulat ng post dito sa inaagiw ko na blog.

Meron akong kuwento/tip.

Kagagaling ko lang sa Iloilo kanina. Pero dahil umaga na pala ngayon, kahapon pa pala ako galing. Sabado ako pumunta doon. Bale isang araw lang ako kaya wala masyadong thrills. Ang kakaiba lang na nangyari eh nung pagpunta ko sa airport.

12:05 pm ang alis nang eroplano kaya, ang nakalagay sa likod ng tiket eh dapat 45 minutes before the flight eh nandun na ako. Nakalimutan ko na hindi pala sa akin yung eroplano kaya medyo late na ako nakaalis ng cavite. Ang siste, kahit sobrang nagmamadali na ako, hindi ko pa din napigilan ang aking pinakatatagong katangahan. Sa bagong terminal kasi ako nagpunta at 11:30 na eh nandun pa ako sa maling terminal. Napilitan tuloy ako magtaxi papunta sa terminal 2. Hindi ko naman kasi alam na sa terminal 2 pala lahat ng flights ng PAL.

Tip No. 1 - Wag sasakay ng taxi galing sa Terminal 3 papunta sa Terminal 2!

In fairness sa taxi eh mabilis siya magmaneho. Sampung minuto lang eh nandun na ako sa tamang terminal. Hayup siya sumingit. Pero mas hayup siya maningil! Akalain mo ba namang singilin ako ng Php200 para sa biyaheng iyon! Kung may panahon lang ako makipag-away eh malamang nakakulong na ako ngayon sa salang multiple murder! Multiple, dahil apat na beses ko siyang papatayin! Pero dahil sobrang nagmamadali na ako (at medyo malaki ang katawan nung driver) nagbayad na din ako. Leche talaga!

Tip No. 2 - Magpakasal kung kinakailangan!

Pagpasok ko sa terminal eh gumulantang sa akin ang masamang balita - sarado na ang check-in counter. Hindi katulad ng pagcheck-in sa mga motel, may hangganan pala yung sa eroplano. Ang sabi sa akin eh mag-chance passenger na lang daw ako sa susunod na biyahe at maghintay ng lagpas tatlong oras. Napilitan tuloy akong magpakasal.

Hinanap ko yung supervisor ng PAL at kinausap. Ganito ang naging tema ng usapan namin -

Ako: Ma'am, baka naman puwede ninyo akong isingit pa? Baka puwede niyo pa open yung check-in?

Supervisor: Sir, sorry po talaga pero sarado na ang computer kaya hindi na po puwede.

Ako: Hindi po ba kayang gawan ng paraan yan? Makikiusap lang po ako sa inyo. (Pero ang nasa isip ko nito ay - Anak ng teteng! Hindi ba puwedeng buksan ulit yang computer?!? Blackout ba?!? Sarado? May kandado ba yang computer na hindi na mabubuksan dahil nilunok mo yung susi!!!!)

Supervisor: Sarado na ang system sir. Sorry talaga. Sa susunod na flight na lang po kayo mamayang 4pm.

Ako: Miss, kaya ko kinuha yung flight na ito dahil ikakasal ako mamayang 2:00pm sa Iloilo. Kung 4pm eh hindi matutuloy ang kasal namin ng magiging asawa ko. Maawa ka naman. Late lang ako ng dating dahil naiwan ko yung singsing sa bahay. Gawan niyo naman ng paraan. (With matching nangingilid na luha)

Supervisor: (Nag-isip sandali) Sige sir pero sana sa susunod eh agahan niyo na po. (Sabay niluwa yung susi at binuksan ang saradong computer)

Ako: Salamat talaga ng marami miss! Hulog ka ng langit! (Sabay takbo ng sobrang bilis papunta sa eroplano.

Ano ngayon kung masama ang tingin sa akin ng mga pasahero nung pagdating ko sa eroplano dahil parang ako lang ang hinintay? Ano ngayon aber?

Moral Lesson: Wag iboto si Bayani dahil baka lagyan niya ng pink fences ang daanan ng eroplano sa langit.