Matagal-tagal na naman akong walang sinulat na blog ah. Busy kasi ako sa dami ng trabaho eh. Wala akong panahon para magsulat ng mga bagong nasa isip ko. Pero sa totoo lang, ang dahilan na kababanggit ko lang eh isang napakalaking kasinungalingan. Ang totoong dahilan kaya nde ako makapagblog eh dahil wala akong internet connection sa bahay (na naman). Kapag nasa labas naman ako ng bahay, nde rin ako makapag-PC sa comp shop dahil nanghihinayang ako sa pera.
Syete! Isang buwan na kong wlang trabaho!
Kung susumahin pala eh isang buwan na kong naghihikaos. Malayo ako sa New Jersey, pero parang tinamaan ako ni Hurricane Katrina. Sa ngayon, ang kinabubuhay ko lang eh ang pagbebenta ng used inks sa ayala, at pagtitinda ng fishball sa tapat ng PBcom. Medyo mahirap ang kita lalo na pag may huli.
Kapag nakakramdam ako ng extreme poverty, nakakaisip ako ng nde maganda, Sa totoo lang, mraming beses ko na naisip na magbenta ng katawan sa Chikos. Naisip ko kasi na kung per kilo ang bentahan ng katawan dun, aba eh marami-rami akong mabebenta. Isang hita ko lang ang mabenta eh makakabili na siguro ko ng kahit second hand na Mazda 3. Nung isang gabi nga eh nagpunta ko duon. Nagsubmit pa ko ng resume pero hindi nila ko tinaggap. Ewan ko din kung bakit.
Nagtataka naman ako na sa kabila ng kakapusan ko sa buhay ngayon, hindi ako pumapayat. Pagdating kasi sa pagkain, para bang nde ako kinakapos. Pag ako lang mag-isa dito sa bahay, nde ako nawawalan ng de-latang mabubuksan, butong pakwan na mapag-tritripan, saka dalanghita na mapapapak. Simple lang naman kasi akong tao. Simple lang ang mga pagkain na nakakapagpasaya sa akin. Simple lang…pero kailangan marami.
Ito final na talaga – October 1, 2005 ang start ng bago kong adventure sa buhay. Dapat sana eh Sept. 15 start na kami, kaso may mga chuvanescence na nangyaro kaya na-delay kami. Miss ko na din ang pumasok sa opisina, at magblog ng umagang-umaga. Konting tiis na lang at matatapos na ang paghihikaos ko…I think.
Syete! Isang buwan na kong wlang trabaho!
Kung susumahin pala eh isang buwan na kong naghihikaos. Malayo ako sa New Jersey, pero parang tinamaan ako ni Hurricane Katrina. Sa ngayon, ang kinabubuhay ko lang eh ang pagbebenta ng used inks sa ayala, at pagtitinda ng fishball sa tapat ng PBcom. Medyo mahirap ang kita lalo na pag may huli.
Kapag nakakramdam ako ng extreme poverty, nakakaisip ako ng nde maganda, Sa totoo lang, mraming beses ko na naisip na magbenta ng katawan sa Chikos. Naisip ko kasi na kung per kilo ang bentahan ng katawan dun, aba eh marami-rami akong mabebenta. Isang hita ko lang ang mabenta eh makakabili na siguro ko ng kahit second hand na Mazda 3. Nung isang gabi nga eh nagpunta ko duon. Nagsubmit pa ko ng resume pero hindi nila ko tinaggap. Ewan ko din kung bakit.
Nagtataka naman ako na sa kabila ng kakapusan ko sa buhay ngayon, hindi ako pumapayat. Pagdating kasi sa pagkain, para bang nde ako kinakapos. Pag ako lang mag-isa dito sa bahay, nde ako nawawalan ng de-latang mabubuksan, butong pakwan na mapag-tritripan, saka dalanghita na mapapapak. Simple lang naman kasi akong tao. Simple lang ang mga pagkain na nakakapagpasaya sa akin. Simple lang…pero kailangan marami.
Ito final na talaga – October 1, 2005 ang start ng bago kong adventure sa buhay. Dapat sana eh Sept. 15 start na kami, kaso may mga chuvanescence na nangyaro kaya na-delay kami. Miss ko na din ang pumasok sa opisina, at magblog ng umagang-umaga. Konting tiis na lang at matatapos na ang paghihikaos ko…I think.
No comments:
Post a Comment