Noong un eh nawawalan na ako ng pag-asa. Ang akala ko talaga eh nde na talaga ako magkakaroon ng girlfriend. Akala ko eh tuluyan na kong maglalaho sa mundo ng nag-iisa.
Pero nagkamali ako.
Nakilala ko siya sa isang drugstore. Isa yata siya sa mga nagbebenta dun ng gamot. Nagulat ako kasi nakatingin siya sa akin at nakangiti. Bihira lang mangyari ang ganoon eh. Kaya nakipagtitigan ako sa kanya. At dun nagsimula ang aming pagmamahalan. Aakalain mo bang sa gitna pala ng mga titig na iyon eh may pag-ibig na?
Ngayon eh masayang masaya na kami. Hindi ko alam kung ano ang meron ako. Dahil sa tuwing nakikita nya ako eh lagi siyang nkangiti sa akin. Lagi siyang nakatitig sa akin na para bang sinasabihan ako na masaya siya kapag nakikita niya ako. Napakasuwerte ko talaga.
Aaminin ko na hindi siya perpekto. Pero sino ba ang taong walang kulang? Ako nga eh kulang-kulang kung i-describe ng aking mga kaibigan eh.
Ang ayoko siya sa kanya eh may pagka-insensitive siya. Kasi hindi siya nagsasalita talaga tuwing kinakausap ko siya. Lagi lang siyang nakangiti. Kahit nga minsan ay nagagalit na ako sa kanya, nakangiti pa rin siya. Sa tingin ko ay dahil nga iyon sa sobrang saya nya sa piling ko.
Hayaan nyong i-share ko sa inyo ang aming larawan....
Sa larawan pa lang na iyan eh makikita na ang saya niya sa piling ko.
No comments:
Post a Comment