Blue Christmas

Maikli lang ang sasabihin ko sa post na ito. Maikli lang dahil hanggang ngayon ay masama pa ang loob ko.

Kagabi, naslash ang aking pantalon ng ako ay pauwi na. Nanakaw ang aking cellphone at ang inipon kong pera para sa pasko.

Kasalanan ko.

Isa kong malaking T-A-N-G-A.

Ganda ng dating ng pasko ko grabe!

Maisip-isip

Ako lang ang nasa opisina ngayon. May lakad lahat sila at mamayang hapon pa ang balik. Last day na din namin ngayon sa work. Ayaw ko namang maging isang bayani kaya hindi na muna ko nagtratrabaho. Wala akong ginagawa ngayon kundi magpatugtog at maglaro ng NBA. Medyo nagsawa na ko sa kakalaro kaya gawa muna ko ng post ngayon. Tutal maaaring ito na ang huli kong post sa linggong ito. Hindi dahil may balak akong mamatay bukas, kundi dahil wala kaming internet connection sa bahay kaya sa lunes na ulit ako makakaranas ng internet.

Kagabi ay sa Tondo ako natulog. Maaga kasi ako dapat sa opisina ngayon. May mga ka-meeting kasi ako dapat na, sa kasamaang palad, eh hindi naman nagsidating. Anyway, dahil nga kagabi eh nasa Tondo ako, at wala akong makainuman, may mga naglaro sa utak ko. Naisip ko, pano kaya kung makita ko ang batang version ko? Yung parang sa pelikula ni Bruce Willis dati? Ano kaya ang sasabihin ko sa kanya at ano kaya ang sasabihin nya sa akin?

Alam kong walang katuturan ang naisip ko na yun. Pero ok lang kasi kadalasan naman eh wala talaga akong katuturan.

So, halimbawa ay meron akong time machine at nakabalik sa year 1994, pupuntahan ko ang sarili ko na noon ay edad kinse pa lang. Nag-aaral ako sa Torres High noon. Heto ang malamang na magiging usapan pag nagkataon:

CID (15) : Sino ka? Bakit parang may hawig ako sayo?


CID (26): Ako nga ikaw! Galing ako sa future at nandito ako para kausapin ka.


CID (15): HA?!? Parang hindi yata ako makapaniwala? Bakit ang taba ko?


CID (26): Gago! Yun ang isa sa bad news na sasabihin ko sayo. Mahihilig ka sa pagkain at magiging ganito ang katawan mo. Pero wag kang mag-alala, madami kang kakilala ngayon na tataba din.


CID (15): Kahit na! Bakit ganun? Wala talagang hustisya dito sa mundo! Teka lang, kung tlagang taga-future ka, eh di alam mo na ang kahihinatnan ng buhay ko?


CID (26): Oo naman. Kaya kung may mga tanong ka na tungkol sa hinaharap mo, itanong mo na. Bilisan mo at mauubusan ng gas ang time machine ko. Wala akong dalang pera.


CID (15) Ayos ito. Una kong tanong - sisikat ba ang banda namin? Makikilala ba ako bilang isa sa pinakasikat na bokalista dito sa Pilipinas?


CID (26): Ano ang gusto mong sagot? Yung totoo o yung kasinungalingan?


CID (15): Para namang hindi mo ko kilala nyan! Siyempre yung kasinungalingan!


CID (26): OO! Sisikat tayo at pag-aagawan ng mga kababaihan!


CID (15): Ayos! Eh yung girlfriend ko ngayon, magtatagal ba kami? Siya na ba ang makakatuluyan ko?


CID (26): Naku hindi! Iiwan ka nyan ngayong pasko. Ang masama pa dun, sasabihin nya sayo na break na kayo, sa pamamagitan ng xmas card.


CID (15): Aba eh gaga pala ito!


CID (26): Sinabi mo pa.


CID (15): Teka lang, magkaka-asawa ba ako?


CID (26): Yan ang hindi ko pa alam. Kasi 26 pa lang ako. Siguro sa sa edad na 80 eh babalik ulit ako sayo para masagot yang tanong mo.


CID (15): Ah ok. Pero at least may girlfriend akong maganda sa edad na yan di ba?


CID (26): Ah eh...wala pa din sa ngayon.


CID (15): HA!!! Ano ba naman klaseng buhay magkakaroon ako? Ano ba ginawa mo sa buhay ko??? Ang taba mo kasi eh!


CID (26): Letche! Wag mo kong sisihin! Batukan kita dyan eh.


CID (15): Ibang tanong na nga lang. Ano ba magiging trabaho ko?


CID (26): Yan ang good news. Magiging abogado ka!


CID (15): Sus! Ano ang good news dun? Abogado nga ako eh ang taba ko naman! Dapat ata mag-adik na lang ako ngayon eh.


CID (26): May pagkatarantado ka talaga eh no?


CID (15): Pareho lang tayo. Hmmm....ano pa ba pede kong itanong? Alam ko na - magiging mayaman ba ko?


CID (26): Hindi ko pa rin masasagot yan. Pag naging 80 na lang ulit ako babalik ako sayo para sagutin yan.


CID (15): O sige eto na lang - tataas ba ang baon ko?


CID (26): Sa college mo pa. 25 pesos pa din ang baon mo hanggang grumadweyt ng high school. Sa college mo, 50 pesos na hangggang makatapos ka.


CID (15): Alam mo sa totoo lang, wala kang dinalang good news sa akin. Dapat ata eh hindi ka na lang bumalik dito eh!


CID (26): Aba at ikaw pa nagalit! Wala kang kuwenta kausap. Aalis na talaga ko!


CID (15): Buti pa!!!!

ENDING: Nagsuntukan kami....

Tips for the Holiday Season

Ngayong Pasko, tiyak na marami ang namumrublema dahil sa gastos. Kung ordinaryong empleyado ka kasi, malamang eh tantyado mo na na kulang na kulang ang Xmas Bonus mo at iba pang matatanggap ngayong pasko, para sagutin ang lahat ng mga gastos na paparating na. Kung umiikot na ang ulo mo kakaisip kung saan kukuha ng panggastos ngayong Pasko, wag mangamba! Narito ako upang bigyan kayo ng mga suggestions kung pano makakaraos (nde yung bastos) ngayong pasko.

1. Kailangan mong magkaroon ng extra income ngayon. Wag kang umasa lang sa sarili mong sahod o sa bonus na tatanggapin mo dahil kukulangin talaga yun para sa isanlibo mong inaanak. Kaya kailangan mong magsideline. Eto ang mga pede mong gawin:

a.) Pag papasok ka na sa umaga, imbes na nakatambay ka lang habang nakahinto ang sinasakyan mong dyip, mangaroling ka sa mga stoplights. Wag mong intindihin kahit na nakaporma ka pa. Kainin mo na ang pride mo at kumanta ng jingle bells sa mga nakahintong sasakyan. Ang mga barya na maiipon mo sa gawaing ito ay makakatulong sa financial needs mo.

b.) Uso ngayon ang pagbili ng mga second hand na bagay. Pwes! Makisali ka sa uso! Ibenta mo ang mga pinadala sayong Christmas cards dati. Wag mo lang kalimutan na burahin ang pangalan mo sa pamamagitan ng Liquid Paper. Gawin mong parang snow lang ang pagkakabura para artistic.

2. Magkunyari na may malalang sakit. Kapag ipinagkalat mo sa mga kakilala mo na ikaw ay may malubhang sakit na nakakahawa, walang magpupunta sayo sa pasko. Kahit ang mga inaanak mo ay siguradong iiwas sayo. Samakatuwid, wala ka din kailangang bigyan ng regalo. Laking tipid pag nagkataon.

3. Magtipid sa pagbibigay ng regalo. Kung hindi epektib ang number 2, tipirin mo lang ang pagbibigay ng regalo. Tandaan na wala sa mahal o mura ng regalo mapapakita ang iyong pagmamahal. Eto ang ilan sa mga halimbawa ng mga pede mong i-regalo na murang-mura lang:

a.) nailcutter
b.) yellow pad
c.) coke sakto
d.) tatlong boy bawang
e.) second hand na medyas
f.) panda ballpen
g.) mineral water

4. Pansamantalang magbago ng relihiyon. Maraming relihiyon ang hindi naniniwala sa pasko. Pede ka munang sumapi sa kanila pansamantala para makaiwas ka sa gastos. Bumalik ka lang sa dati mong relihiyon pagtapos ng pasko. Wag lang kalimutang magdasal at humingi ng tawad.

Gulantang

Pasko na sa Linggo!

Wala na sigurong tao na mas gulat pa sa akin kagabi ng i-confirm sa akin ng aking nanay na pasko na raw sa Linggo. Sa totoo lang, hindi ko kasi masyadong napapansin ang pagdaan ng araw eh. Ang akala ko nga kahapon eh Grade 2 pa lang ako. Tapos, bigla-bigla, pasko na daw sa Linggo.

Bagay wala naman akong gaanong senyales na nakikita kasi. Unang-una, hindi pa naman umuulan ng snow. Pangalawa, dalawa pa lang ang natatanggap kong regalo. Pangatlo, hindi pa din binubuksan ang christmas lights sa bahay.

Speaking of christmas lights, nagtataka ako sa bahay at naglakas loob pa silang maglagay ng ganun tapos ayaw naman nilang buksan. Sayang daw kasi sa kuryente. Ang labo di ba? Sana nilagay na lang nila sa plastic para nde na-alikabukan. Kesa naman ngayon na nalalaman lang ng mga kapitbahay namin na may Chritmas lights kami pag nakikita nila yun sa umaga. Sa gabni kasi eh para lang kasi siyang art paper na nakadikit sa pader namin.

Masyadong talagang naging biglaan ang pagdating ng pasko ngayon kaya hindi ako gaanong nakapaghanda. Hindi ko pa naplaplano kung saan akong lupalop magtatago para makaiwas sa mga inaanak. Wala pa akong kongkretong escape route kumbaga.

Pansamantala, ang regalo ko sa sarili ko sa darating na kapaskuhan eh panonoorin ko na talaga yung Harry Potter. Yun ay kung meron pang nagpapalabas nun dito. Ako na lang kasi yata ang tao dito sa Pilipinas, bukod siyempre sa ibang mga katutubo, na hindi pa nakakapanood ng pelikulang yun. Baka matanda na nga si Harry sa pelikula pag pinanood ko siya ngayon.

Seriously speaking, ano ba talaga ang tunay na diwa ng pasko? Ito ba ay makikita sa lamig ng panahon? Hindi. Ito ba ay makikita sa pagsasama-sama ng pamilya at ng mga magkakaibigan? Hindi. Ito ba ay mararamdaman sa sari-saring gastos na ating gagawin ngayong season na ito? Hindi. Para sa akin, ang tunay na diwa ng pasko, ay mararamdaman at makikita sa dami ng regalong matatanggap ko mula sa ibang tao. Mas maraming regalo, mas buo ang diwa ng pasko.

Maraming salamat at MERRY CHRISTMAS!

Blog para bukas

Noong isang araw, sa klase ko, nag-usap kami ng isa sa mga estudyante ko. Marami kaming napag-usapan habang hinihintay namin ang iba pa nyang kaklase.

Napunta ang usapan namin tungkol sa edad. Hindi ko na maalala kung pano nakarating dun yung topic pero basta namalayan ko na lang na nakikipag-usap ako ukol sa isang bagay na ayaw ko na sanang pag-usapan.

Anyway, nagulat ako sa kanya dahil, ng sabihin nya ang kanyang edad, 23 na ata siya o 24. Basta wala sa mukha niya dahil mukha lang siyang 19 or 20. Ng tanungin ko kung ano ang sikreto niya, sabi nya eh nasa pananamit lang daw yun kaya siya nagmumukhang bata.

Syete! Ibig bang sabihin, sa pamamagitan lang ng pagdadamit eh magmumukha din akong college lang? Babata akong muli ng ganun-ganun lang? Ito na ba ang lihim na tinatago ng fountain of youth? Palagay ko ay ito na nga. Kaya minabuti kong maglista ng mga ihahanda kong damit para sa weekend na ito. Susubukan ko kung effective nga ang style na ganun.

Para sa sabado, ang balak kong isout ay:

1. Walang t-shirt
2. Lampin or Diapers

Para naman sa aking accessories:

1. Dede
2. Extrang Tsupon

Pasa sa Linggo. ang balak ko namang isuot ay:

1. T-Shirt na Pocahontas
2. Shorts na Barney

Para naman sa mga accessories:

1. Imbes na dalhin ko ang REVO, dadalhin ko ang Stroller ng aking pinsan.

King Kong

Nitong mga nakaraang araw eh natambakan ako ng trabaho sa opisina. Kaya hindi nakapagtatakang ang huli kong post eh lagpas isang linggo na ang nakakaraan. Ilang beses ko na sinubukan na magsulat ulit, pero puro umpisa lang ang nagagawa ko. Hindi ko lagi matapos dahil...well...dahil hindi ko nga matapos.

Kahapon eh hindi ako nakapasok sa opisina. Nasagasaan kasi ako at ng 18 wheeler truck. Bale naputulan ako ng dalawang kamay. Kaya ang pinangsusulat ko ng post na ito ay ang natitira kong dalawang paa. Joke lang! Baka magkatotoo, syete! Ok lang magkatotoo sa iba wag lang sa akin. Selfish ako eh.

Ang totoong dahilan kung bakit hindi ako nakapasok kahapon ay isang malupit na sikreto. Masyadong mabigat at malalim ang dahilan. Masyadong personal kaya hindi ko maaring isulat sa blog na ito at baka maraming madamay at manganib ang buhay. Hindi totoo ang kumakalat na balita na kaya ako hindi nakapasok ay dahil sa nanoood ako ng King Kong. Sus! Hindi totoo yun!

Speaking of King Kong, pakiramdam ko ata eh nasayang ang pera ko sa pelikulang yun. Dragging ang takbo ng istorya. Para sa akin eh masyadong OA din sa haba ang pelikula. Kaya nga hindi ko tinapos. Baka kasi kung tinapos ko eh hanggang ngayon eh nasa sinehan pa ako. Anyway, alam ko naman na ang ending eh mamamatay si King Kong eh. Kamatayan ko nga eh hindi ko inaabangan, yung kay King Kong pa!

Napansin ko na maraming nanonood ng pelikula na yun kagabi. Karamihan sa kanila ay mga bata na kasama ang kanilang mga magulang. Dapat sa mga magulang na iyon eh ikulong! Masyadong bastos ang pelikula para sa mga bata. Dapat dun eh R-18 dahil sa dami ng breast exposures. Halos kalahati ng pelikula eh nakalabas lagi ang boobs ni King Kong. Nagtataka nga ako kung bakit hindi pinutol yun ng MTRCB.

Sa mga nagbabalak na manood ng King Kong, ang payo ko ay wag nyo ng ituloy. Imbes na ipanood nyo ng sine, ibigay nyo na lang sa akin ang pera nyo at matutuwa pa sa inyo ang tadhana.

Sa gumawa naman ng King Kong, heto ang mga mumunting suggestions para mapaganda nyo ang pelikula nyo, at maging angkop sa panlasang pinoy:

1. Pede nyo lagyan si King Kong ng pakpak. Tapos i-connect nyo ang pelikulang yan sa teleseryeng Mulawin. Tiyak na tatangkilikin iyan dito sa Pilipinas.

2. Hindi exciting ang pelikula kung walang love story. Suggestion ko eh lagyan nyo ng ka-love team si King Kong. Wag si Winnie the Pooh dahil masyado siyang maliit. Pede na siguro si Juday para halos magkasinglaki lang sila ng mukha. Tawagin nyo ciang Queen Kong.*

3. Isali nyo ako sa pelikula. Bale ako ang papatay kay King Kong sa pamamagitan ng aspile. Pagtapos nun eh may kissing kami ni Cindy Kurleto sa ibabaw ng bangkay ni King Kong.

*Para sa mga Juday fans - biro lang.

Senescence

Dati, ang tingin ko talaga eh hindi ako tumatanda. Kung tumatanda man ako, feeling ko eh hindi yata nakakasabay ang utak ko sa katawan ko. Kasi, noong 22 yrs. old pa lang ako, nagdesisyon na ako na hindi na lalagpas pa dun ang edad ko. Sabi ko noon, hanggang 22 na lang talaga ako. Pag lumagpas pa dun, hindi ko na aaminin.

Hindi naman ako takot tumanda. Kaso, ayoko lang tlaga nung mga rules na nilalagay ng kultura kapag hindi ka na bata. Ayokong bigyan ng limitasyon ang sarili ko. Pakiramdam ko kasi, pag tumanda ka, nadadagdagan ka lang ng responsibilidad. Pero hindi naman ibig sabihin eh madami ka ng hindi pedeng gawin.

"Nahihirapan akong ipaliwanag kung ano ang gusto kong palabasin sa post na ito."

Anyway, nitong mga huling araw eh medyo unti-unti ko na yatang natatanggap na tumatanda na ako. Ewan ko lang pero may mga senyales akong naobserbahan eh. At ito ang ilang halimbawa ng mga senyales na yun:

1. Kahit anong pilit ko sa sarili ko, hindi talaga ako nag-eenjoy na panoorin ang Barney.

2. Sa department store, hindi ko nararamdaman ang matinding pangangailangan na magpunta sa toy store.

3. Hindi na ko naniniwala sa wrestling.

4. Hindi na ko sinasabihan ni Papa na "Bawal kang lumabas!!!"

5. Naging ugali ko na ang paliligo at pagsisipilyo na dati kong kinamumuhian.

6. Walang epekto sa araw ko kung hindi man ako nakapanood ng cartoons.

7. Hindi na ko takot sa bumbay at sa pulis.

9. Natuklasan ko na bihasa na ko sa pagsisintas ng sapatos.

The way things are going, mukhang hindi ko yata mapapanindigan na hanggang 22 lang ako. Well, kung magsuicide ako ngayon, hanggang 26 na lang ako. Hmmmm.....parang magandang ideya ah!?!

Kaso ayoko.

Seryoso?

Kahapon, kasama ang mga kapatid at pinsan ko, nanood ako ng sine sa SM Molino. Pinanood namin yung "The Myth". Bilang isang progresibong kritiko na fair sa kanyang mga analysis, isa lang ang masasabi ko tungkol sa pelikulang yun - panget. Ang recommendation ko sa mga nagbabalak na manood nun, ibili nyo na lang ng lugaw ang ibibili nyo ng tiket, tiyak na mas makukuntento pa kayo. Sorry na lang Jacky Chan pero yun ang aking opinyon. Ang maganda lang sa pelikulang yun eh yung indian na babae na sexy. Bukod dun, wala na kong maalala.

Pero dahil sa panonood ko, meron akong nakitang trailer ng isang paparating na pelikula dito. "Little Manhattan" ang pamagat. Hindi ko palalagpasin yun dahil, kung trailer ang pagbabatayan, mukhang maganda siya. Abangan....

Kaninang umaga eh may pandinig ako sa labor. Tuwing nagpupunta ko doon, lagi kong nao-obserbahan yung mga tao dun, lalo na yung mga empleyado na nagrereklamo. Meron dung mga hindi sinasahuran, tinanggal ng basta-basta, o kaya eh kinakaltasan ng kung ano-ano, pero hindi naman nireremit sa mga tamang ahensya ng gobyerno.

Merong isang babae na nakatawag ng pansin ko. Iyak kasi kiya ng iyak habang nagkukuwewnto sa katabi nya. Dahil nga meron akong "tengang-tsismoso", may mga nakuha ko sa mga sinasabi nya. Ilang buwan na daw siyang hindi pinasasahod, tapos ngayon ata eh siya pa ang pinalalabas na mali, siya pa daw ang kinakasuhan. Umiiyak siya dahil natatakot daw sya at wala siyang abogado.

Lalapitan ko na sana siya. Miski sabihin pa nilang lumalabas na solicitation ang ginagawa ko, gusto ko mag-offer ng tulong, Hindi ko naman siya sisingilin. Naawa lang talaga ko sa kanya kasi nakikita ko naman na nagsasabi siya ng totoo. Kaso tinawag na yung kaso ko, tapos paglabas ko, wala na siya.

Parang na-imagine ko na yung sitwasyon nya. Malamang eh nagfile siya ng kaso sa labor dahil hindi siya sinasahuran. Pagtapos, dahil wala siyang abogado, binabaligtad siya ngayon ng kalaban. Talamak ang mga nangyayari na ganyan. Yung hawak ko lang ngayon, kinasuhan siya ng qualified theft pagtapos nyang magfile ng kaso sa Labor. Halatang kumukuha lang ng leverage.

Kaya tuloy minsan hindi ko masisi yung iba na masama ang tingin sa propesyon ko. Hindi ako nagmamalinis, pero hindi ko lubos maisip kung bakit kaya ng iba na mag-imbento ng kung ano-ano para lang manalo. Hindi lang nila binabaluktot and katotohanan, binabali na talaga nila. At ang mas malala, nakakaapak sila ng malilit na tao sa proseso na yun.

Bago pa nga lang talaga ko sa propesyon na ito. Marami pa kong dapat matutunan na hindi tinuturo sa loob ng eskuwelahan. Maaring naive ang maging tingin sa akin ng iba, pero sana kahit gaano pa ko katagal sa practice, wag kong makalimutan yung sinumpa ko sa harap ng Diyos na:

"I, __________, do solemnly swear that I will maintain allegiance to the Republic of the Philippines; I will support its Constitution and obey the laws as well as the legal orders of the duly constituted authorities therein; I will do no falsehood, nor consent to the doing of any in court; I will not wittingly or willingly promote or sue any groundless, false or unlawful suit, nor give aid nor consent to the same; I will delay no man for money or malice, and will conduct myself as a lawyer according to the best of my knowledge and discretion with all good fidelity as well to the courts as to my clients; and I impose upon myself this voluntary obligation without any mental reservation or purpose of evasion. So help me God."