Nung Dec. 23, dahil merong katangahan na dumadaloy sa dugo ko, nawalan ako ng cellphone. Napilitan tuloy akong gamitin ang cellphone dati ni Papa, na unang-una pa naming cellphone. Halos kalahating dekada na ang edad nun, pero ok pa naman daw sabi nila sa kin.
So, kesa bumili ng bago, at dahil wala naman talaga akong pambili pa, yun na lang muna ang ginamit ko. Actually, hanggang ngayon eh yun ang gamit kong cellphone.
Noong una eh ok lang naman. Hindi siya kagandahan pero nagagamit naman. Kaya pinagtyagaan ko na. Tutal hindi naman ako masyadong mahilig sa cellphone. Hindi ko naman kasi balak ilaban sa beauty contest yun eh. Hindi kasi ako magastos na tao. Kesa kako mag-ipon ako ng pera para lang sa isang cellphone, gamitin ko na lang sa mas makabuluhan at mapapakinabangan na bagay - tulad na lang halimbawa ng ipod video.
Anyway, nitong mga nakaraang araw eh hindi ko na yata mapagtyagaan ang cellphone na samsung na yun. At narito ang mga dahilan kung bakit:
1. Pag may na-receive ako na text, as in receive lang, bigla siyang malolobat. Ganon kalakas ang kanyang baterya. Balak ko nga sana eh palitan ko ang present battery nya. Balak kong palitan ng baterya ng kotse. Kaso, hindi na siya magiging handy pag ginawa ko yun.
2. Pag gumawa naman ako ng pagkahaba-habang message, oras na i-send ko, at habang "sending" ang message nya sa LCD, biglang malolobat. Sa isang banda, maganda din ang epekto nito kasi nagiging mas madasalin ako. Kasi habang nagpapadala ako ng message, paulit-ulit kong sinasabi ang mga katagang - "Diyos ko, sana umabot..sana umabot...sana umabot."
3. Baterya ulet. Pag nalobat cia, ciempre i-cha2rge di ba? Pero merong kung anong hiwaga na bumabalot sa cellphone ko, na pagsaksak mo sa kanya sa charger eh fully charged na agad cia sa loob lang ng dalawang minuto. Ang payo nga sa kin, dapat daw eh lagi akong nakadikit sa poste ng Meralco kapag gagamitin ang cellphone ko. Pero parang medyo abala sa akin kung susundin ko ang payo na yun.
4. Kapag sinuwerte ako at nakatawag, malinaw na malinaw kong naririnig ang boses ng kausap ko. Yun nga lang, wala akong ibang naririnig sa sinasabi niya kundi - "Hello! Hello? Hindi kita marinig?!?" Kahit ano pang sigaw ang gawin ko, hindi niya ata ako naririnig. Madalas tuloy akong maging paos ngayon.
5. At ang pinakamagandang feature ng cellphone ko ay ito - oras na pumuwesto ka sa may bubong, or may dingding na bagay - na inherent na katangian ng mga building at mga bahay - ay napakahina na ng signal nya. Naiinggit nga ako sa mga katabi kong may cellphone pag ganun. Kasi, habang punong-puno ang signal bar ng kanilang cellphone, ang sa akin naman eh kalahating bar lang, at naghihingalo pa. Pakiramdam ko eh nasa gitna ako ng Pacific Ocean.
Kaya nagdesisyon na ko! Bibili na ko ng bagong cellphone! Pero teka, wala pa nga pala kong pera. Ok. Binabago ko na ang desisyon na kakasabi ko pa lang.
So, kesa bumili ng bago, at dahil wala naman talaga akong pambili pa, yun na lang muna ang ginamit ko. Actually, hanggang ngayon eh yun ang gamit kong cellphone.
Noong una eh ok lang naman. Hindi siya kagandahan pero nagagamit naman. Kaya pinagtyagaan ko na. Tutal hindi naman ako masyadong mahilig sa cellphone. Hindi ko naman kasi balak ilaban sa beauty contest yun eh. Hindi kasi ako magastos na tao. Kesa kako mag-ipon ako ng pera para lang sa isang cellphone, gamitin ko na lang sa mas makabuluhan at mapapakinabangan na bagay - tulad na lang halimbawa ng ipod video.
Anyway, nitong mga nakaraang araw eh hindi ko na yata mapagtyagaan ang cellphone na samsung na yun. At narito ang mga dahilan kung bakit:
1. Pag may na-receive ako na text, as in receive lang, bigla siyang malolobat. Ganon kalakas ang kanyang baterya. Balak ko nga sana eh palitan ko ang present battery nya. Balak kong palitan ng baterya ng kotse. Kaso, hindi na siya magiging handy pag ginawa ko yun.
2. Pag gumawa naman ako ng pagkahaba-habang message, oras na i-send ko, at habang "sending" ang message nya sa LCD, biglang malolobat. Sa isang banda, maganda din ang epekto nito kasi nagiging mas madasalin ako. Kasi habang nagpapadala ako ng message, paulit-ulit kong sinasabi ang mga katagang - "Diyos ko, sana umabot..sana umabot...sana umabot."
3. Baterya ulet. Pag nalobat cia, ciempre i-cha2rge di ba? Pero merong kung anong hiwaga na bumabalot sa cellphone ko, na pagsaksak mo sa kanya sa charger eh fully charged na agad cia sa loob lang ng dalawang minuto. Ang payo nga sa kin, dapat daw eh lagi akong nakadikit sa poste ng Meralco kapag gagamitin ang cellphone ko. Pero parang medyo abala sa akin kung susundin ko ang payo na yun.
4. Kapag sinuwerte ako at nakatawag, malinaw na malinaw kong naririnig ang boses ng kausap ko. Yun nga lang, wala akong ibang naririnig sa sinasabi niya kundi - "Hello! Hello? Hindi kita marinig?!?" Kahit ano pang sigaw ang gawin ko, hindi niya ata ako naririnig. Madalas tuloy akong maging paos ngayon.
5. At ang pinakamagandang feature ng cellphone ko ay ito - oras na pumuwesto ka sa may bubong, or may dingding na bagay - na inherent na katangian ng mga building at mga bahay - ay napakahina na ng signal nya. Naiinggit nga ako sa mga katabi kong may cellphone pag ganun. Kasi, habang punong-puno ang signal bar ng kanilang cellphone, ang sa akin naman eh kalahating bar lang, at naghihingalo pa. Pakiramdam ko eh nasa gitna ako ng Pacific Ocean.
Kaya nagdesisyon na ko! Bibili na ko ng bagong cellphone! Pero teka, wala pa nga pala kong pera. Ok. Binabago ko na ang desisyon na kakasabi ko pa lang.
