Sayang....

Matagal akong nanahimik. Halos dalawang linggo na ang nakakaraan ng huli akong magpost dito. Hindi dahil sa masyado akong busy. Hindi rin dahil sa walang paraan para makapag-connect ako sa internet. May malalim na dahilan ang pananahimik ko...

Nitong mga nakaraang araw, wala akong ibang ginawa kundi mag-isip. Iniisip ko ang sitwasyon ng buhay ko ngayon. Pinagbulay-bulayan ko ang mga nagawa kong desisyon. Pinipili ko kung alin sa kanila ang naging tama. At masusi kong hinihiwalay kung alin sa kanila ang mga naging mali. Matagala akong nag-isip. Matagal.....

Maraming konsepto ang naglaro sa isip ko. Marami akong natuklasan na pagkakamaling nagawa ko. Hindi pala mabilang ang dami ng mga desisyon kong ginawa, na hindi naging tama. At ang masama, ang mga desisyon na yun ay hindi na kailanpaman mai-tatama.

Sa lahat ng mga tanong na umikot sa utak ko, isa lang ang hindi ko maiwan hanggang ngayon. Isa lang ang patuloy na sumasama sa akin sa paglalakbay ko. Iyon ang tanong na puno ng regret; ang tanong na puno ng sakit at pagdaramdam. Ang tanong na nagmumulto ngayon sa aking pagkatao ay ito - "Bakit kaya hindi ako nag-artista dati?"

Naisip ko kasi na pedeng-pede naman akong mag-artista. Meron naman akong talento na hindi matatawaran. Qabi ng nanay ko, sobrang galing ko daw maghugas ng pinggan. San ka pa?! May tatalo pa ba sa talento na yun?

Hindi naman pedeng sabihin na hindi ako pedeng mag-artista dahil medyo may katabaan ako. Aba! Bakit naman si Ike Lozada? Sobrang taba nun pero sikat na sikat siya. Si Dabiana eh mas sikat noon kesa kay Kristine Hermosa. Madami pa akong pedeng banggitin pero hanggang dun na lang.

Kung nag-artista na lang ako, at least kakamal ako ng limpak-limpak na salapi. Magiging model ako ng mga produkto tulad ng hanger, walis tambo, white flower, folder, art paper, atbp. Magiging milyonaryo sana ako ng ganon ganon lang.

Pero ngayon ay huli na ang lahat. Iba na ang propesyon ko. Nakakalungkot isipin na napunta ako sa isang propesyon na hindi naman para sa akin. Sayang.....