Financially challenged

Dear Pera,

Habang sinusulat ko ito, umaasa ako na nasa isa kang computer shop ngayon at nag-susurf sa internet. Sana ay suwertihin ako at mapadaan ka sa blog kong ito, at mabasa mo ang sulat kong ito. Dalangin ko na nasa maayos kang kalagayan habang binabasa mo ito.

Pera, ilang beses na kong sumulat sa iyo. Sinubukan ko ang email mo (pengeng_pera@yahoo.com), pero hindi ka naman sumasagot.. Tinext at tinawagan din kita pero palaging off ang cellphone mo. Ano ba ang problema? Bakit mo ba ko iniiwasan?!?

Wala akong masamang ginagawa sa iyo, pera. Alam mo iyon. Pero ilang buwan ng halos hindi tayo nagkikita. Kung magkita man ay sandali lang. As in nagpupunta ka din sa iba. Ni wala kang pasabi kung bakit. Masakit ang ginagawa mo sa akin totoo lang. Nagdurugo ang puso ko tuwing hindi kita nakikita. At lately eh hindi na talaga kita nakikita. Maawa ka naman....

Bumalik ka na sa piling ko. Mukha na akong tangang nakikiusap sa iyo ngayon. Kinakain ko na ang pride ko. Kahit ang sabi ng mga nakakatanda ay hindi ka naman daw mahalaga, ang masasabi ko lang sa kanila ay leche sila! Eh di sila ang ang mabuhay ng wala ka. Wag na nila ko idamay. Gusto kitang makasama. At sana ay magtagal na ang susunod nating pagkikita. Pangako ko na aalagaan kitang mabuti.

Wag ka na magalit sa akin please... Kung ano man ang kasalanan ko, patawarin mo na sana ako. Anuman ang mangyari, hihintayin kita.....

Nakikiusap,

Cid

P.S. Kung talagang ayaw mo na sa akin, mag-iwan ka naman ng kapalit. Thanks.