Merong milagro na nangyari kanina. Sayang nga at walang gaanong tao na nakakita. Kung nagkataon eh marami sanang nagbagong buhay dahil sa milagrong yun. Ang naging saksi lang kasi eh ako at saka si papa.
Ginising ako ni papa ng maaga. Tapos, eto ang milagro, sabi ba naman sa akin eh dalhin ko na lang daw yung sasakyan dahil hindi naman daw niya gagamitin. O di b?! Isang malaking milagro yun! Anong panama ng mga aparisyon dyan ng mga nagsasayaw na araw o anupaman?! Si papa pinadala sa akin yung sasakyan ng walang pag-aatubuli??? Syete! Malapit na yata magunaw ang mundo.
Kaninang agahan eh sabay din kami kumain ni padir. Maling, daing at adobo (ung kagabi pa) ang ulam namin, tapos meron pang sinangag. Kaya naman ang kinain ko eh pede na namang bumuhay ng isang pamilya. Gusto ko sanang ipangako na hindi na ulit ko kakain mamayang tanghalian kaso masisira ko lang ang pangako na yun. Kaya hindi na lang.
Anyway, iba ang tema ng usapan namin kanina ni padir. Akalain mo ba naman na interesado daw siyang bumili ng Ipod? Pinag-iipunan nya raw yun para sa pasko.
Naiintindihan ko na si papa eh sobrang hilig sa music. Parang ako, andami nya ding koleksyon ng mga kanta. Nde ako sure kung ako ang nagmana sa kanya o siya ang nagmana sa akin, pero pareho kaming masaya na basta maganda ang sounds na pinakikinggan. Pero ngayon ko lang nalaman na si papa eh may pagka-teki din pala. Gusto nya din palang magka-Ipod.
Ako eh matagal ng nangangarap na magkaron nun. Tuwing may makikita ko sa Greenbelt na naglalakad at may dalang Ipod, parang gusto kong maging holdaper o snatcher pansamantala. Tapos kung magkakaso eh palalabasin ko na lang na siraulo ako. Medyo madaling patunayan yun sa totoo lang.
Sayang yung dati kong mp3 player na nawala. Haaayyy....yoko ng elaborate at nadidismaya lang ako.
Itong darating na pasko, miski hindi na bagay sa edad ko, maglalagay ako ng medyas sa dingding ng kuwarto ko. Aba! Malay natin at totoo pala si Sta. Claus. Magpapakabait ako at baka sakaling bawasan nya muna sahod ni rudolph, o ng mga workers nyang duwende, para mabili ako ng ipod.
Ginising ako ni papa ng maaga. Tapos, eto ang milagro, sabi ba naman sa akin eh dalhin ko na lang daw yung sasakyan dahil hindi naman daw niya gagamitin. O di b?! Isang malaking milagro yun! Anong panama ng mga aparisyon dyan ng mga nagsasayaw na araw o anupaman?! Si papa pinadala sa akin yung sasakyan ng walang pag-aatubuli??? Syete! Malapit na yata magunaw ang mundo.
Kaninang agahan eh sabay din kami kumain ni padir. Maling, daing at adobo (ung kagabi pa) ang ulam namin, tapos meron pang sinangag. Kaya naman ang kinain ko eh pede na namang bumuhay ng isang pamilya. Gusto ko sanang ipangako na hindi na ulit ko kakain mamayang tanghalian kaso masisira ko lang ang pangako na yun. Kaya hindi na lang.
Anyway, iba ang tema ng usapan namin kanina ni padir. Akalain mo ba naman na interesado daw siyang bumili ng Ipod? Pinag-iipunan nya raw yun para sa pasko.
Naiintindihan ko na si papa eh sobrang hilig sa music. Parang ako, andami nya ding koleksyon ng mga kanta. Nde ako sure kung ako ang nagmana sa kanya o siya ang nagmana sa akin, pero pareho kaming masaya na basta maganda ang sounds na pinakikinggan. Pero ngayon ko lang nalaman na si papa eh may pagka-teki din pala. Gusto nya din palang magka-Ipod.
Ako eh matagal ng nangangarap na magkaron nun. Tuwing may makikita ko sa Greenbelt na naglalakad at may dalang Ipod, parang gusto kong maging holdaper o snatcher pansamantala. Tapos kung magkakaso eh palalabasin ko na lang na siraulo ako. Medyo madaling patunayan yun sa totoo lang.
Sayang yung dati kong mp3 player na nawala. Haaayyy....yoko ng elaborate at nadidismaya lang ako.
Itong darating na pasko, miski hindi na bagay sa edad ko, maglalagay ako ng medyas sa dingding ng kuwarto ko. Aba! Malay natin at totoo pala si Sta. Claus. Magpapakabait ako at baka sakaling bawasan nya muna sahod ni rudolph, o ng mga workers nyang duwende, para mabili ako ng ipod.
No comments:
Post a Comment