Nakabarong ako ngayon. Wala naman akong hearing pero feel ko lang mag-pakadisente. Maganda kasi ang nakaporma lagi para, kung may mangyari na nde inaasahan, nde na mahihirapan ang pamilya kung ano ang damit na ipasusuot sa akin. Kumbaga eh diretso casket na. Pero imposible naman mangyari yan kasi, lingid sa kaalaman ng nakararami...isa kong imortal.
Walong buwan na ko bumibiyahe galing sa cavite ng ppuntang makati pero kakaiba ang experience ko kanina. Kasi naman, dahil nga disente ako tingnan, expected ko na bibigyan man lang ako ng magandang upuan sa van. Medyo kilala na kasi ako ng barker dun eh. Sakto pa kako kasi mganda yung van na nakapila kaya mukhang mganda ang mgiging tulog ko sa byahe. Pero kagaya ng karamihan ng akala ko, akala lang pala.
Akalain mo ba namang isakay ako sa likod ng van. As in sa likod. Prang minodify nila yung compartment sa likod ng van at nilagyan ng dalawang upuan. Grabe talaga. Gusto ko sanang sabihin na "HOY! Ano ba tingin nyo sa akin? Bagahe?!"
Hindi sana ko sasakay eh. Kaso napansin ko na mahaba ang pila sa likod ko. Tsaka wala ng kasunod na van. So, imbes na maghintay ako, kinain ko na lang ang pride ko at nagpanggap na isa akong malaking samsonite.
Meron naman ako kasama dun sa compartment eh. Dalawa kami dun na, imbes na isakay sa sakayan ng tao, eh sinakay sa sakayan ng gamit. Ang nakakainins pa dun eh yung magjowa sa harap nmin. Lingon ng lingon tpos parang natatawa. Gusto ko nga sanang paluin sila ng yantok sa ulo eh. Buti na lang at wla akong makitang arnis. Yung kasama ko naman sa sa compartment eh nakapikit lang. Napansin ko na nagrorosaryo pla siya. Siguro eh pinagdadasal nya na sana eh matapos na ang byahe ng makaalis na siya sa awkward at nakakahiyang puwesto namin.
Napansin nya rin siguro na pinagtatawanan kami ng mga nsa kotse sa likod na nakakakita sa amin. Mukha kasi kaming alagang hayup sa puwesto namin eh.
MORAL LESSON: Wlang kaugnayan ang barong sa magiging puwesto sa van. Pera na lamang kung ikaw mismo ang driver.
No comments:
Post a Comment